မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္းရြာေနတဲ ့...
စလံုးရဲ ့ညေနခင္းတစ္ခုမွာ..က်မသူ ့ကိုၿပန္ေတြ ့ခဲ ့တယ္....
အဲဒီေန ့ကေကာင္းကင္ၾကီးက...ကဗ်ာဆန္ဆန္နဲ ့လွမေနခဲ ့ဘူးးး
မေတြ ့တာၾကာလို ့ေတာ္ေတာ္ေၿပာင္းလဲေနမလားးးလို ့ထင္ခဲ ့ေပမယ္ ့..
အဲေလာက္ၾကီးလဲမဟုတ္ခဲ ့ဘူးးးအဲဒီေန ့က
သူက်မလက္ကိုကိုင္ခဲ ့သလားးးခုေတာ ့လဲစဥ္းစားလို ့ေတာင္မရေတာ ့ဘူး..
ဒီကိုလာခဲ ့တာလည္းသူ ့ေၾကာင္ ့လားးဆိုတာ..
မဟုတ္ဘူးလို ့ေတာ ့..မၿငင္းခ်င္ဘူး..ဒါေပမယ္ ့..
ေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ ့လည္းေတြ ့ခ်င္မိတာေတာ ့..၀န္ခံပါတယ္...
အိမ္ကအတန္တန္မွာရက္နဲ ့ေပါ ့..
အရမ္းၾကီးေမွ်ာ္လင္ ့ခဲ ့တာမဟုတ္ေပမယ္ ့..က်မထင္ထားတာေတြသူရိုက္ခ်ိဳးခဲ ့တာ..
ေလဆိပ္ေရာက္ကတည္းကပဲ...
သူလာမယ္လို ့ဆိုေပမယ္ ့သူမေရာက္လာခဲ ့ဘူး...
အဲဒီအစား...အမရဲ ့ph ကေနသူ ့အသံကသာဆီးၾကိဳခဲ ့တာ...
ေတာင္းပန္မႈေတြတသီၾကီးနဲ ့ေပါ ့..
က်မ..သိပ္ၿပီးအာရံုမထားေတာ ့တာ...အဲဒီကစတာပါပဲ................
No comments:
Post a Comment