လေရာင္.....ေ၀း.

လူတိုင္းလူတိုင္း..လက္ရွိေရာက္ေနတဲ ့ေနရာမွာမေၾကနပ္ၾကဘူး...
ဒါအမွန္တရားပဲေလ..
ၿဖစ္ခ်င္တာနဲ ့လက္ေတြ ့..တၿခားစီၿဖစ္ေနတာပဲ
တစ္ခါတစ္ေလ...ငယ္ငယ္က ကေလးဘ၀ကိုသတိရတယ္..
မိဘေတြအေပၚဆိုးမယ္..
သူငယ္ခ်င္းေတြေပၚဆိုးမယ္...
ဆရာေတြကိုဆိုးမယ္....
ေနရာတကာမွာလိုခ်င္တာက..အၿမဲနံပါတ္ တစ္..
ရလဲရခဲ ့တာပါဘဲ..
ဒါေပမယ္ ့ခုေတာ ့လဲ...ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ ့စာရင္
ဘြဲ ့ေတြသာ တစ္ခုမကရခဲ ့ေပမယ္ ့..
ပညာေတြမစံုေသးတာ...
အသက္ေတြသာၾကီးလာေပမယ္ ့..
မရင္ ့က်က္ေသးတာ..
အရပ္ကသာၿမင္ ့လာေပမယ္ ့..
လိုခ်င္တာကို..လက္လွမ္းမမွီေသးတာ..
သူငယ္ခ်င္းမကတာေတြရွိခဲ ့ေပမယ္ ့...
.မခ်စ္တတ္ေသးတာ...
ေဘးနားမွာလူေတြအမ်ားၾကီးရွိေနေပမယ္ ့..
အထီးက်န္တယ္လို ့ခံစားမိတာ..
ခ်စ္ပါတယ္လို ့ဆိုတိုင္း..
မယံုတတ္ေတာ ့တာ....
...အဲဒါ...ကၽြန္မတဲ ့လား...